Warszawa, 15.11.1640 r. Władysław IV nadaje Michałowi, Osipowi i Ille Rubcom (Rubec, Rubcow) pustosz Lachowo, siedlisko Połchowo, Istobki (Істобка), Brachłowo (Брахлов) nad rzeką Snowią, Klusy (Кліоси), Hołowskaja, Kubasowkę (Ковбасовка), Kurznowo (Kurozwan, Kusznowo, Курозново), siedlisko Rażeniczy (Raziniczy, Razaryczy) nad rzeką Snowią, w ujeździe starodebskim. Dokument zaczerpnięty z wydawnictwa: Ґенеральне слідство про маетності стародубського полку, Kijów 1929 w serii Українській Архів, t. 1, s. 221
W świetle dokumentów zawartych w Metryce Litewskiej stan majątkowy rodziny Rubców jest zawikłany.
1. Majątek Osipa Rubca. Miejscowość Brachłowo (Брахлов) dzierżył Fiedor Rubcow przed rokiem 1620. Iwan i Józef Rubcowie otrzymali na ten majątek prawo listem komisarski Baltazara Strawińskiego z 15.02.1620 r. (Историчиское-статистическое описание черниговской епархии, Czernihów 1872, ks. VII, s. 245). Miał również jakoby miał na to przywilej od Zygmunta III (ML 108, 645v). Komisarze królewscy przyznali 20.10.1620 r. majątek Samuelowi Hrymałowskiemu (Grzymałowskiemu), co król zatwierdził 18.04.1621 r. (ML 97, 291). 14.08.1634 r. król przyznał Hieronimowi Kułakowi prawo do procesowania się o Brachłowo, Osipie i Zboiszcze, które jakoby bezprawnie zagarnął Andrzej (Samuel?) Grzymałowski (ML 108, 267). Ale z tą samą datą, tj. 14.08.1634 znajdujemy znów przywilej dla Osipa Rubca na Brachłowo (ML 110, 491v)!
Nie koniec jednak na tym. 15.04.1634 r. otrzymali toż Brachłowo Jerzy i Aleksander Szyrajowie, co potwierdzono im 10.11.1639 r. (ML 108, 689). Okazuje się jednak, że dobra te nadal dzierżył Hrymałowski, skoro odziedziczyła je po nim jego żona Połonia Eysimontówna i 15.06.1640 r. scedowała na drugiego męża, Mikołaja Wielamowicza (ML 108, 767v).
2. Majątek Michała i Hlina Rubców. 4.02.1634 derewnię Kurozwan (Kurznowo) otrzymał po Iwanie Rubcu Mikołaj Kiryk (ML 108, 74) razem z miejscowością Bobki (Бобки). Pod datą 23.02.1635 r. znajdujemy jednak przywilej dla Michała i Hlina Rubców na pustosz Bobki nad rzeką Studeń, pustosz Lachowo, pustosz Kusznowo (Kurznowo), sieliszcze Raziniczy (Razaryczy, Rażeniczy) (ML 108, 313v). Jednakże 4.04.1639 król nadał Krzysztofowi Faszczowi prawo dochodzenia sądowego tejże pustoszy Bobki nad rzeczką Studzieniec oraz pustoszy Lachowo, Kuroznowo, Razaryczy, sieliszcza Polchowo, Słowiki, Istopki (Istobki, Истобки), które ciągle, jakoby bezprawnie, posiadali Michał i Ilia Rubcowie (ML 108, 645v).
20.05.1639 r. Rubcowie protestowali w grodzie mińskim, twierdząc, że gdy Moskwa wzięła ich do niewoli, dokumenty im przepadły (Историчиское-статистическое описание черниговской епархии, Czernihów 1872, ks. VII, s. 246 przyp. 21).
Publikowany poniżej dokument pochodzi z listopada 1640 r. Jeśli jest prawdziwy, to wszystko wskazuje na to, że Rubcowie desperacko walczyli o utrzymanie swojego majątku, który różni sprytni ludzie próbowali sobie przywłaszczyć, korzystając ze znanego historykom rozgardiaszu, który za czasów Władysława IV rozpanoszył się w obu kancelariach (koronnej i litewskiej). Trudno powiedzieć, czy Rubcom udało się odzyskać względnie utrzymać majątek, być może cieszyli się później łaską Bohdana Chmielnickiego; może też przyłączyli się do buntowników. Następnie majątek ten zatwierdził im już Iwan Skoropadskyj (Іван Скоропадский) 16.01.1711 r.
=========================================================
Władysław IV z bożej łaski król polski, wielkie książę litewskie, ruskie, pruskie, żmudzkie, mazowieckie, inflanckie, smoleńskie, czernihowskie a szwedzki, gotski, wandalski dziedziczny król.
Oznajmujemy tym listem naszym komu to wiedzieć należy, iż wnosili do nas przez niektórych panów rad i urzędników naszych dwornych, przy boku naszym na ten czas będących prośbę szlachetni panowie Michał, Osip i Ille Rubcowie, ludzie narodu moskowskiego abyśmy przy dobrach ich ojczysnych, których oni, jako własnych swoich, zażywali, wcale i nieporuszenie zachowali. I to im listem naszym stwierdzamy, czyniąc to na przyczynę panów rad i urzędników naszych, niemniej też i zwyczajnego naszego nad niemi, jako cudzoziemcami politowania, łaskawieśmy na to pozwolili, i tym naszym listem, przywilejem naszym pozwalamy, dajemy i konferujemy. Mając tedy przerzeczeni panowie Michał, Osyp i Illa Rubcowie dobra swoje w powiecie starodebskim leżące, nazwane pustoszy Lachowo, siedlisko Połchowo, Istobki, Brachłowo nad rzeczką Snowią, otczynę Klus, Hołowskaja, Kubasowska, Kurznowo, siedlisko Rażeniczy nad rzeczką Snowią, każdy część swoją, którę byli przed tym dzierżącemi, za tym niniejszym przywilejem naszym, którym pierwsza ich prawo stwierdzamy, onę naszę ze wszystkiemi do nich przynależnościami, to jest lasami, borami, puszczą, drzewem bartnym, danią miodową, gony bobrowemi, łowy zwierzynnemi, rybnymi rzekami, rzeczkami z jeziorami, z pustoszami, które tu w tym przywilejem naszym za wyrażone mieć chcemy, w liście i ograniczeniu komisarskim dostateczniej wypisanemi, i z inszymi pożytkami, z dawna należącemi, objąwszy sami z żonami, dziećmi, potomkami swemi męskiego rodzaju, póki z liniej ich stawać będzie, prawem lennym wieczystym, pod wolnością szlachecką spokojnie, krom wszelakiej ni od kogo przeszkody, używać i pożytków wszelakich stamtąd przychodzących, przymnażać sobie wolni będą; nie będąc powinni nam z tego i do skarbu naszego, jako też i staroście innemu, tak teraźniejszemu, jako i napotym będących, żadnej liczby czynić, dani dawać i powinności pełnić, czyniąc dosyć kondycjom o obronie zamków siewierskich w konstytucji sejmowej opisanymi. Na co, dla lepszej wiary, ręką się naszą [podpisaliśmy, pieczęć] WKsL przycisnąć rozkazaliśmy. Dan w Warszawie dnia 15 miesiąca nowembra roku pańskiego 1640, panowania naszego polskiego 8, a szwedzkiego 9.
Władysław Rex
Marcjan Tryzna referendarz i pisarz
