Druga mapa ujezdu sierpejskiego została sporządzona na bazie dwuwiorstówki pochodzacej z Atlasu namiestnictwa kałuskiego (Атлас Калужского наместничества) z 1782 roku. Poprawiłem na niej wszelkie błędy z mapy poprzedniej oraz dodałem nowe informacje z Sumariusza Metryki Litewskiej, uwzględniając oczywiście dane z rejestru podymnego z 1628 roku..
Prace nad mapą były dość trudne i z pewnoscią są dalekie od zakończenia. Obszar ujezdu sierpejskiego jest wyjątkowo rozległy i obejmuje także dodatkowo włość moszczyńską na północy, która na mapie z 1782 roku należała do ujezdu masalskiego. Tymczasem w latach 1619-1634 sam Masalsk do Rzeczypospolitej nie należał, a jednak trzeba było skleić dwie mapy z 1782 roku: mapę ujezdu sierpejskiego i mapę ujezdu masalskiego, aby ukazać właśnie włość moszczyńską. Kolejny problem sprawiła miejscowość położona najdalej na południowy wschód – czyli Kołodzież, która również w 1782 roku do ujezdu sierpejskiego nie należała. Najdłużej chyba trwały poszukiwania miejscowości Moszczyn (od której nazwę swą wzieła włość moszczyńska). W tej okolicy miejscowości o tej lub podobnej nazwie jest co najmniej trzy. Podobnie jest z miejscowościami o nazwach Kamionka, Dubrowka, Bowosiółki, Krutaja, Mokre, Puste, Koszelewo, Naumowo, Ozarowo i Łady, których liczne „klony” rozsiane są po całym tym wielkim terytorium.
